Kadın duygularını bırakıp her zamanki gibi içgüdüleriyle bakar sevdiği renklere...Tanrı vergisi anaç tohumlarını bu sefer de yeşil sahalara serper.Anne -cocuk ilişkisi nasılsa takımı ile de ilişkisi de öyledir.Sevdiği takımın zaferlerinde sanki cocugu bir sınavdan birinci cıkarken ki gururu yaşar yüzündeki hafif tebessümle.Komsularına anlatırken cocugunun marifetlerini ballandıra ballandıra , cocugunun karsısında ise tabiki yapıcaksın daha iyi olmalısın daha cok çalışmalısın der tıpkı gönlündeki takım galibiyet aldıgı zaman yaptığı gibi.Onun cocugu her zaman en iyi olmalı felsefesiyle bazen elalemin cocuklarını bazen elalemin futbolcularını örnek gösterir daha çok kamçılasın ,daha iyi olsun diye. Cocuklar gibi sevdiği takımda isyan eder beni ne zaman takdir edeceksin diye ama bilmez kadının içindeki mutluluğu , sevinci...Kadın tutar kendini ,duygularını sımarmasın yeterki diye.
Gün gelir cocugu hayati bir sınavı kazanamadığı gibi sevdiği renklerde yenilgiler almaya başlar.Herkes birsürü birşey söyleyip,tehditler ederken takımı ve kadın yalnız kalır sanki.Herşey üstüste gelirken bütün yaralarını iyileştirmek , ateşli günlerde alnına sirkeli su koymak görevi yine kadınındır. Bir anda uysal olan kadının içinden aslan cıkar "ne hakla benim cocuguma laf söylüyorsun " diye ortalığı kavurur. Cocugunun kulağına söylediği gibi takımına da usulca der ben hep senin yanındayım tek bile kalsam da..Her Annenin yaptıgı gibi cocugu zor durumda kalıp elinden birşey gelmediği zamanlar ki gibi takımı gol diyince de oturup sessizliğe bürünür .En çaresiz zamanlarını yaşarken kadın göklerden,yerlerden kısaca her yerden bir medet umar, dua eder... O an takımına söylenen kötü sözlere inat kucaklayıp onu sarmalamak için herşeyi vermeye hazırdır.
Atsan atılmaz satsan satılmaz olan cocuk sevgisi yeşil sahalarda da devam eder böylece... Kadın doğarken beraber doğup büyüttüğü anaçlıgı içinden çıkarır savurur nasiplenmek isteyenlere...
Kadın sevdiği renklere bakar ben her yerde anneyim der....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder