Küçük Kağıt Parçaları

Küçükken gelen kağıt parçalarıydı. Sadece bakardım , sonrada bir yere koyardım hiç önemsemeden. Tanımıyordum nasıl olsa beni ilgilendirmiyordu. Yıllar geçerken savruk savruk, büyüdüğümü de o kağıt parçalarıyla anladım. Eskiden annemin babamın adı yazarken şimdi beni adım yazmaya başlamıştı  zarflarda.. Bu sefer önemsememek,ilgilenmemek olmazdı. Hiç de aşikar olmayan duygularla tanıştırdı bu kağıt parçaları beni benle. Bir gün açtığımda zarfların birini, küçükken ip oynadığım, bir diğerinde tahta sıraları paylaştığım, bir diğerinde finalleri beraber çalıştıgım arkadaşlarım dostlarımın ismi karşılıyordu beni. Çoğu kez acıyı,hüznü, mutluluğu paylaştık ama bu benzemiyor daha önce paylaştıklarımıza diyorlardı. Bu kez " en mutlu" günümü paylaşıcaz diyorlardı. Diğerleri  belki unutulmuş, tozlu hafızalarda tozunun alınmasını bekleyen anılar kalırken , şimdi her zaman hatırlayacağımız "günü"me gel ve tanık diyorlardı. Yıllar önce  hayallerimizde  konuştuğumuz , uzak diyerek ertelediklerimizin  gerçek olma vakti diyorlardı.

Kelimelerin Anlatamayacağı Kadın: Müzeyyen Senar

Müzeyyen Senar - Geçmesin Günümüz
Yükleyen zorekip. - Öne çıkan müzik videolarını izleyin.

Rakı sofralarını senle paylaşmak ne güzel şey Müzeyyen Abla.......

Kelimelerin Anlatamayacağı Kadın:Diana Krall

 
Diana Krall - Temptation-- Montreal Jazz Festival 2004 Live
Yükleyen qware1967. - Öne çıkan müzik videolarını izleyin.

Ve Tanrı Ses'i yarattı.....

Kadın Futbola Baktı; Ben Her Yerde "Anneyim" Dedi....

Kadın duygularını bırakıp her zamanki gibi içgüdüleriyle bakar sevdiği renklere...Tanrı vergisi anaç tohumlarını bu sefer de yeşil sahalara serper.Anne -cocuk ilişkisi nasılsa takımı ile de ilişkisi de öyledir.Sevdiği takımın zaferlerinde sanki cocugu bir sınavdan birinci cıkarken ki gururu yaşar yüzündeki hafif tebessümle.Komsularına anlatırken cocugunun marifetlerini ballandıra ballandıra , cocugunun karsısında ise tabiki yapıcaksın daha iyi olmalısın daha cok çalışmalısın der tıpkı gönlündeki takım galibiyet aldıgı zaman yaptığı gibi.Onun cocugu her zaman en iyi olmalı felsefesiyle bazen elalemin cocuklarını bazen elalemin futbolcularını örnek gösterir daha çok kamçılasın ,daha iyi olsun diye. Cocuklar gibi sevdiği takımda isyan eder beni ne zaman takdir edeceksin diye ama bilmez kadının içindeki mutluluğu , sevinci...Kadın tutar kendini ,duygularını sımarmasın yeterki diye.

Erkek Futbol " AŞK" dedi...

Aynı ekrana bakan bir kadın ve bir erkek...
Biraları,cipsleri, heyecanlarıyla dakika tutuyorlar.
Üstündeki formaların renkleri bile aynı...
Ama ya duyguları, bakış açıları?

Kelimelerin Anlatamayacağı Kadın: Mercedes Sosa

Mercedes Sosa - Gracias a la vida
Yükleyen multicanalALBA. - Video klipler, sanatçı röportajları, konserler ve çok daha fazlası.

Müzik Evrensel midir sorusunun

Cevabını evet dedirten Kadın...

Kadın Futboldan Ne Anlar Ki....

Kadın ve Futbol...
Dünya üzerinde birbirine yakıştırılmayan en iyi ikililer anketi yapılsa baş sırada yer alır herhalde. 22 kişinin bir top peşinde koştuğu ,terlediği, kavgalar ettiği ,küfürler savurduğu, sadece amacının gol olduğu 90 dakikalık bir oyunda kadının ne ilgisini çekebilir ki? Forma renkleri yada çizgileri mi? Adele dolu vücudlar mı? Yakışıklı futbolcular mı? Belki evet belki hayır ama bilinen bir gerçek var ki kadınlar futboldan anlamaz anlayamaz.!!

Kelimelerin Anlatamayacağı Kadın; Édith Piaf

Edith Piaf - Non, je ne regrette rien
Yükleyen bebepanda. - Öne çıkan müzik videolarını izleyin.

Kaldırım Serçesi
Küçük Bedeni,Büyük Yüreği
Ne yaşarsa yasasın Hiç Pişman Olmadan
Uçtu Gitti Başka diyarlara....

Balonlarım Var...

Arif Dede...75 yıllık koca çınar. Beyaz saçları ,gözlükleri ,kocaman göbeği ve dillere destan pantolon askıları ile karşılardı apartmandakilere. Kimi görse kocaman bir tebessüm otutturur yüzüne ve başlardı sohbete. Çocukla çocuk ,büyükle büyük olmasını öyle güzel bilirdi ki üç beş dakikalık ayaküstü sohbetleri hiç bitmesin sürsün gitsin isterdi insan.Belli zamanlar belli bir süreliğine yok olurdu o yok olunca  apartmanın neşesi de onla beraber giderdi. Geldiğinde ise heybesinde anlatacak bir sürü hikayesi ve hayalleri olurdu. Onu dinlemek için yolunu gözler ayaküstü sohbetlerini bahçeye taşımaya bakardım. Yaptıklarını,yapacaklarını öyle ballandıra ballandıra anlatırdı ki ..Yıllar sonra bulduğu lise arkadaşlarıyla sarhoşluğunu, bulunmaz diyenlere inat yıllarca gezip bulduğu kitabını, İstanbul'un bir kıyısından başlayıp bir kıyısında bitirdiği yüzme yarışmasına girişini, bisikleti binmeyi öğrenişini...Konuşma bitimine yakında  yeni tüyo gelirdi yeni hayaline dair bir gözünü kırpıp kocaman tebessümüyle beraber... "Yeni hayalim uzaya gitmek" dese ne yapar eder uğraşır yukardan el sallayacağını bilirdim bana.Çünkü o hayallerine ,hayalleri de ona sıkı sıkıya tutunmuştu. Yaşına,vücudunun hantallığına ,insanlar ne dere bakmaksızın kovalardı onları bütün inanmışlığıyla. Hatta bazen "yorulmadın mı artık otur azıcık dinlen hayaller bitmez " diyenlere "yaşlıysam ölmedik herhalde" diye kafa tutardı...
En çok hayal kırıklığı yaşayıp yaşamadığını merak ettiğimi sorduğumda
" oooo küçük hanım bu hayatta herkes birşeylerden korkar ,yükseklikten, ölümden ,yalnızlıktan eee o zaman madem bu kadar korkuyoruz yaşamayalım daha iyi "der şen kahkahasını savururdu...

Siyahın Elbisesi Kırmızı

Siyah Kırmızıya Baktı

Kırmızı Siyaha

Birbirlerini Giydiler

Birbirlerinde Kayboldular

Kadın beyazda bıraktığında kırmızıyı hem egosu hem de kadınlığı doymuş.Kırmızısını , şehri gibi yaşamışlıgının vermiş olduğu gururla teslim olmuş siyaha.Şehri gibi yüksek,şaşalı, acgözlü,bencil ,alaycı bir şekilde zafer sarhoşluguyla karşına çıkmış siyahın kırmızısına...İşte o an başlamış ilk mağlubiyet,siyah bir tokat gibi savurmuş kırmızıyı kadının yüreğine...Beyazda yaşadığı kırmızılar çok uzakta gelmiş, sanki hiç yaşanmamış gibi... Yasadıkları,duyguları,hazları sanki hep bir başka kadına aitmiş gibi . Üstüne giydiği elbise sanki ona ait değilmiş, o elbiseye hiç sahip olmak istememişde  zorla o elbiseyi giydirmişler gibi gelmiş kadına...Düşünürken beyazda yaşadıklarını biraz pişmanlık,biraz şaşkınlık kavurmuş yüreğini...Sehrinin ışıkları gibi kırmızısı da aldatmış,pusulasını şaşırtmış kadının.Doydum diye girdiği evinde neden aç oldugunu düşünmüş.. Beyazda yaşadıklarının neden siyaha yetmediğini anlamaya çalışmış.

Kelimelerin Anlatamayacağı Kadın; SADE

Sade ve Sadece SADE....


Sade - No Ordinary Love
Yükleyen sayit. - DiÄ�er müzik videolarına göz atın.

Kelimelerin Anlatamayacağı Kadın; Buika

Buika ''No Habra Nadie En El Mundo'' (Romi)
Yükleyen rominazin. - Yüksek çözünürlüklü video keyfini yaÅ�ayın!

Bir kitap okudum

hayatım

bir ses duydum

yüreğim

değişti...

Kırmızı Giyerken Beyaz

Şehir Beyazı Giymiş

Kadın Kırmızıyı

Şehir Kırmızıya Bürünmüş

Kadın Beyaza

Gündüzleri topuklu ayakkabılarıyla plazalarda, geceleri yalın ayak evinde siyah ve beyazı yaşamaya alışmış kadın... Gündüzleri emirler yagdırıp gövde gösterisi yaparken gücünün , geceleri duvarlara karşı  isyan ederkenki güçsüzlüğünü benimsemiş. Yaşadığı duygu med-cezirlerine  artık ne bedeni  ne de ruhu  tepki verir olmuş.

Şehrine bakmış yeniden ; ilham aldığı ,büyülendiği, kızdığı,sevdiği, nefret ettiği şehrine ... Kendi ışıkları bu kadar göz alırken neden ona sadece siyah ve beyazı verdiğini sorgulamış. Kırmızı'yı istemiş o şaşalı o gösterişli,ışıklı olan şehrinden yeni duygular,ne heyecanlar yaşamak için. Kadının sahiplendiği gibi

şehri de onu sahiplensin onu sevdiği gibi sevsin istemiş.

Şehri bonkör davranmış yine yapmış büyüklüğünü kadına...Eline bir tutam kırmızı rengi çalıp fısıldamış kulağına usulca "Benim gibi yaşa "diye...

Beyazı Yaşarken Siyah Kaldı Diğer Yarı

Güneş Battı...

Şehir Sessizleşti...

Şehir Kadını Terketti...

Kadın Şehri...

Şimdi vakit yalnızlık zamanı...

Yüksek topuklarıyla beraber hırslarını, maskelerini, bencilliğini ,sahteliğini de  çıkarıp kilidi açtığında sadece "Kendinin" bildiği "Kendi"  karşılamış buyur etmiş kadını eve.. Bütün anaçlığıyla,bütün kırılganlığıyla bir çoçuk gibi kucaklamış kendini...

Pencereden şehrinin karanlığına baktığında onunda kendi gibi makyajını sildiğini görmüş ,ürkmüş birden şehrinden ,tıpkı aynada gördüğü silüetten ürktüğü gibi...Oysa bu şehir değil miydi ona ışıklar vaadeden, karanlıkları aydınlıklara çevirme sözü veren... O zaman bu yalnızlık da neyin nesi diye sorar bulmuş kadın şehrine.

Siyah ve Beyazı Yaşayanlar

Kadınlar...

Şehirler...

Kadınlarda yaşadıkları şehirlere benzer o şehrin dertlerini , sevinçlerini kendilerine göre harmanlayıp sunar kendini insanoğluna. Bir mıknatıs gibidir sanki şehir, kadın ne kadar mutsuz olsada ne kadar şikayet etsede kapıyı vurup çekip gidemez,küsemez eksi kutbuna... Aslında yaşanan bir nevi esarettir,seni terkedeceğim ,gidiceğim diye tehditler savursada kurtulamaz bir türlü ikna edemez şehrini... sarmalanmış, kanına girilmiştir bir kere...

Tiryakiliktir ,müptelalılıktır.

O  şehir kadınındır, kadın da şehirin... 

Her esaretin gibi bunun da bedelini ödemeke yükümlüdür kadın  kimi kez aldanışlarla,kimi kez yalnızlıklarla,kimi kez yalanlarla...

Mühr-ü Fatih

"Ya Ben İstanbul'u Alırım Ya Da İstanbul Beni "

Okuma yazmayı öğrendiğimiz tahta sıralarda bize öğretilen yegane tarih bilgisi binlerce ordulara karşı yüzlerce kişinin vermiş olduğu mücadele karşısında aldıkları zaferlerdir.Sanki göz açıp kapayana kadar süren savaşlar,barışlar vardır hep.Masal kahramanları gibi özellikleri olan askerler, komutanlar, ilahi özelikteki padişahlar ,krallar bir göz oynatışıyla bütün dünyayı oynatırlar hep okuğumuz kitaplarda...Masal gibi gelen hikayelerdeki tarihde , kişilerin yaptıkları da çok kolay gelir gözümüze... Tıpkı İstanbul'un Fethi gibi, Fatih gibi...

Sanduka'nın Açılışı...

İnsanın en zor anlarıdır belki de şu hayatta yanlış anlaşılmak ama bilir ki her insanın içindekiler kendini en iyi ifade ettiği, en doğru yolla açığa çıkar yeryüzüne.Bazıları tuvalle renk renk boyalardan nefes alıp verir,bazıları notalarla anlatır içindeki fırtınayı, bazılarısa kelimeleri konuşturur anlaşılmak için ...Herkesin farklıdır anlatışı kendini ,kendini tarifi...

Bense kelimelerden medet umdum yıllarca...Birilerine kızdım koşup sarıldım  kaleme kağıda, birini sevdim yazdım sayfa sayfa ...Okunmasalar bile hiç yılmadım yazmaktan sürekli yazdım yazdım yazdım...

Nerdeyse 3 kişiden birinin blog sahibi olduğu bu zamanda benim blogumun ne özelliği var dersen sana vereceğim cevap hiçbirşey olur herhalde...Sonuçta burda yazacaklarım benim doğrularım,benim yanlışlarım,benim zevklerim,benim pişmanlıklarım...Belki yazılanlardan biraz senden biraz ondan bulacaksın,belki bir daha okumayacaksın bile yazdıklarımı bilmiyorum... Sanduka'nın içinden ne çıkacağını ben bile bilmezken... Ama su an yazacak yeni bir yuva ,yeni konular,yeni insanlar yazmanın hazzı var içimde...Söyleyecek başka birşeyim de yok şimdilik... Kendi başıma cıktığım bu yolculukta zamanla kimbilir neler ve kimler olur .???

Eee o zaman acılsın Sanduka......